Wat betekent de nieuwe doodle van Google voor de winterzonnewende?

In de ochtend zondag 22 december om 06:19, de zon werd gevonden op Winterzonnewende en zo begon de winter in Griekenland en op het noordelijk halfrond in het algemeen.

Τde nacht van de zonnewende en de volgende zullen qua duur de grootste van het jaar zijn. Omgekeerd begint de zomer op het zuidelijk halfrond, met de dagpiek.

Als de zon in september haar herfst-equinox bereikt, is er ongeveer gelijk dag en nacht, maar dan neemt de nacht geleidelijk toe ten koste van de dag. Als de zon de winterzonnewende passeert, begint ze steeds hoger aan de hemel te stijgen, met als gevolg dat de dag de verloren "grond" herwint, totdat bij de lente-equinox het licht en de duisternis weer bijna even lang duren.

De winterzonnewende valt niet altijd op dezelfde datum, maar valt tussen 20 en 23 december, met als meest waarschijnlijke data de 21e en de 22e. De laatste keer dat de winterzonnewende viel op 23 december was in 1903 en het zal niet meer gebeuren voor 2303. Deze kalenderschommelingen zijn te wijten aan de Gregoriaanse kalender.

De winterzonnewende valt niet meer op 25 december, zoals in de tijd van Christus, maar iets eerder, omdat het de oudere Juliaanse kalender vervangt, die door Julius Caesar vanaf 44 v.Chr. werd ingevoerd. en die de winterzonnewende op 25 december had ingesteld, maar elke 128 jaar één dag verloor. In 1582 introduceerde paus Gregorius XIII een nieuwe kalender, naar hem genoemd (Gregoriaans), die slechts één dag verliest in zijn 4.000 jaar.

De zon werd door de Ouden aanbeden als een god en bijna alle oude volkeren organiseerden verschillende festivals ter ere van hem, van de Scandinaviërs en de Iraniërs tot de Maya's en de Inca's. Bijna overal vonden de grootste vieringen plaats tijdens de winterzonnewende, die werd beschouwd als de viering van de geboorte van de zon, die ook het begin van het nieuwe jaar markeerde. Er wordt aangenomen dat prehistorische monumenten zoals Stonehenge in Groot-Brittannië in verband zijn gebracht met het vastleggen van de bewegingen van de zon aan de hemel.

Centraal bij de Romeinen stond de viering van de "onoverwinnelijke zon" op 25 december, toen werd gevierd dat de zon weer aan de hemel begon op te komen en zo werden de dagen langer. De eerste christenen in Rome, die in het geheim hun toevlucht namen tot hun catacomben, besloten de geboorte van Christus te vieren op dezelfde datum, 25 december, toen de Romeinen hun eigen feesten van Saturnalia vierden.

Bron