Hoe onze persoonlijke gegevens worden gestolen uit individuele online winkels.

De omstandigheden van de economische crisis maken consumenten vatbaarder voor: misleidende aanbiedingen en gratis levering van diensten en producten of voordelen waar de tegenprestatie is: gevoelige persoonsgegevens

Το 35% van de door de Onafhankelijke Autoriteit behandelde meldingen"Consument advocaat"In 2018 ging het om transacties op afstand, merkte de plaatsvervangend consumentenombudsman Dr. Athene Kontogianni, in haar toespraak vandaag op de conferentie InfoLaw-conferentie Athene Wet, internet en sociale media ", die wordt uitgevoerd door de juridische website WETSPOT en de Europese Unie van Jonge Advocaten van Griekenland (ELSA Griekenland) in het Oorlogsmuseum.

Zoals de dame zei Kontogianni"De omstandigheden van de financiële crisis maken consumenten vatbaarder voor misleidende aanbiedingen en het gratis aanbieden van diensten en producten of voordelen wanneer de uitwisseling van gevoelige persoonsgegevens is. Kwetsbare consumenten beslissen heel gemakkelijk om, om een ​​gratis staaltje van een product of een proefdienst of zelfs een korting te krijgen, hun gsm-nummer, e-mail, enz. aan bedrijven bekend te maken of onvoorwaardelijke toestemming te geven voor het ontvangen van commerciële aanbiedingen van welke dan ook, zonder te beseffen dat ze duur betaald hebben voor het "geschenk" of de korting. En natuurlijk worden ze dan, al dan niet met menselijke tussenkomst, bestookt met promotionele telefoontjes, berichten en spammails. Τουν ontdekken na het nuttigen van het geschenk dat ze gebonden zijn aan lastige en langdurige servicecontracten.

Dit zijn enkele van de gegevens van de digitale eengemaakte markt waaruit blijkt dat het nodig is om de wetgeving voor consumentenbescherming te moderniseren om het beschermingsniveau hoog te houden, vervolgt ze.

Vervolgens haalde hij voorbeelden aan uit de ervaring van consumentenrapporten aan de Consumentenombudsman en het Europees Consumentencentrum van Griekenland, die hiaten in de consumentenbescherming tegen massale oneerlijke online winkelpraktijken, met name via sociale media, identificeren.

voorbeeld

Zoals hij zei, ontvingen de Consumentenombudsman en het Europees Consumentencentrum van Griekenland in 2018 en 2019 consumentenrapporten voor individuele online winkels die het bestelde product niet leveren of opzettelijk producten leveren, zonder de overeengekomen eigenschappen, b.v. schoenen in een ander nummer dan het bestelde, dus wanneer de consument ze retourneert om het product van zijn keuze te ontvangen, verliest hij uiteindelijk zowel het geld dat hij heeft betaald (tenzij het transactiegeschilproces slaagt) en het product.

In deze gevallen is het gebruikelijk om de online winkel na 6 maanden tot 1 jaar te verplaatsen naar een andere lidstaat, meestal naar aangrenzende Balkanlanden, waar de controle op oneerlijke handelspraktijken niet altijd intensief is. Ή de hernoeming en registratie in GEMI onder een nieuwe naam, maar met hetzelfde hoofdkantoor, dezelfde telefoon of dezelfde wettelijke vertegenwoordiger, om de illegale commerciële activiteit voort te zetten, met een beperkt risico op associatie tussen de twee bedrijven.

In sommige gevallen worden de producten verkocht via websites, maar in de meeste gevallen via sociale media (met name Facebook en Instagram).

Ze vervolgde ook dat sommige transacties betrekking hadden op producten die op de getoonde foto's echt leken, werden aangeboden tegen zeer aantrekkelijke prijzen en werden uiteindelijk ofwel helemaal niet geleverd of consumenten kregen imitatieproducten van lage kwaliteit.

De plaatsvervangende consumentenombudsman merkte op dat deze e-shops of profielen, afgezien van mensenhandel, niet voldeden aan de informatievereisten van wet 2251/1994 of de consumentencode voor ethiek voor e-commerce, die bepalen dat de website de identiteit van de leverancier moet vermelden (naam), zijn geografisch adres, telefoonnummer, e-mailadres, btw-nummer, GEMI-registratienummer als het in Griekenland is gevestigd, essentiële informatie over de kenmerken van het product, de last van de consument en basisinformatie over zijn handelsbeleid (verzending kosten, bijkomende kosten, belastingen en vergoedingen, enz.), evenals een verwijzing naar het herroepingsrecht.

"Dus," zei ze, "ze deden geen legaal zaken, en toen de problemen zich voordeden, ontdekten consumenten die contact probeerden op te nemen met de online winkel om te klagen dat hun sociale media-accounts waren gedeactiveerd en dat ze niet konden communiceren vanwege een gebrek aan andere informatie ."

Met betrekking tot consumentenbescherming merkte mevrouw Kontogianni op: "In dit geval bieden de bepalingen over illegale en oneerlijke handelspraktijken die voorzien in de stopzetting van de praktijk en het weglaten ervan in de toekomst onvoldoende bescherming op buitengerechtelijke niveau en buiten strafrechtelijke procedures: Wet 2251/1994 biedt consumenten die het slachtoffer zijn van oneerlijke handelspraktijken de mogelijkheid om individueel of gezamenlijk de gerechtelijke stopzetting van de praktijk, het nalaten ervan in de toekomst en de toekenning van vergoeding van de daardoor veroorzaakte schade te eisen.

Er zijn ook een aantal administratieve sancties en maatregelen die zonder overhaaste procedures kunnen worden opgelegd door het ministerie van Economie en Ontwikkeling. In de praktijk echter, zelfs als het bedrijf wordt gesloten, blijven de website en het profiel actief of komt het terug met een nieuw profiel en een nieuwe website. Sterker nog, als het een bedrijf is dat in een andere EU-lidstaat is gevestigd. het is ook niet mogelijk om bovenstaande bepalingen van wet 2251/1994 toe te passen, maar er moet een tijdrovende grensoverschrijdende samenwerking komen met twijfelachtige resultaten".

Strengere wetgeving vanaf 2020

Om de bovengenoemde gevallen effectiever aan te pakken, zal naar verwachting de bijdrage van de nieuwe Verordening 2017/2394 betreffende de samenwerking tussen de nationale autoriteiten die verantwoordelijk zijn voor de handhaving van de wetgeving inzake consumentenbescherming worden geïmplementeerd, die op 17 januari ten uitvoer zal worden gelegd. 2020. Dit komt omdat het in artikel 9 minimummogelijkheden voor onderzoek en minimummogelijkheden voor de handhaving van de consumentenwetgeving door de bevoegde autoriteiten (in Griekenland is het secretariaat-generaal voor handel en consumentenbescherming) heeft vastgesteld voor:

Γωγή Het uitvoeren van inspecties ter plaatse, mystery shopping, gegevensverzameling (bijv. financiële stromen, gegevensstromen, website-eigenaren en andere wettelijk verantwoordelijke personen) door kredietinstellingen, telecommunicatie-exploitanten, registrars, hostingproviders en dergelijke openbare of particuliere instanties om een overtreding van de consumentenwetgeving vaststellen. Ook de inbeslagname van noodzakelijke documenten en gegevens van de plaatsen waar de overtreders beroepsmatig actief zijn, in overeenstemming met de relevante bepalingen van de Griekse wet.

Opleggen van sancties, zoals boetes, maar ook toezeggingen voor de toekomstige naleving van handelaren.

Effectieve stopzetting en weglating in de toekomst van allerlei praktijken die in strijd zijn met de consumentenwetgeving. Bijzonder innovatief is de bepaling dat, wanneer er geen andere doeltreffende middelen zijn om de onder deze verordening vallende inbreuk te beëindigen of te verbieden en om het risico van ernstige schade aan de collectieve belangen van consumenten te voorkomen, de bevoegde autoriteiten inhoud kunnen verwijderen van een online interface of opdracht geven om consumenten expliciet te waarschuwen bij toegang tot de online interface als tijdelijke maatregel om de collectieve belangen van consumenten te beschermen, maar ook registrars of domeinregisters opdracht geven een volledig goedgekeurde domeinnaam te verwijderen en de betrokken bevoegde autoriteit in staat te stellen een dergelijke kennisgeving, onder meer door een derde of een andere overheidsinstantie te verzoeken deze maatregelen uit te voeren.

Daarom heeft de bevoegde administratieve autoriteit van elke lidstaat de bevoegdheid om, in een uiterste versie, op grond van het evenredigheidsbeginsel in het licht van de noodzaak om de collectieve belangen van consumenten te beschermen, een andere instantie, publiek of privaat, te gelasten actie te ondernemen om elke vorm van software te "downloaden" die werkt als een online winkel. Aangezien er echter nationale specialisatiemaatregelen van de verordening zullen zijn, wordt verwacht dat we zullen zien hoe het ministerie van Economische Zaken en Ontwikkeling de uitvoering van de bepaling zal organiseren.

ΠαραπάνωBovenstaande minimale verantwoordelijkheden, zowel onderzoeks- als handhavingsverantwoordelijkheden, kunnen ofwel door de bevoegde bestuursorganen onder hun eigen verantwoordelijkheid worden uitgeoefend, ofwel door een beroep te doen op andere autoriteiten of door het doorgeven van bevelen aan bevoegde instanties, bv. inspecteurs-auditors, of zelfs op verzoek van de gerechtelijke autoriteiten (regel 10).

De bovengenoemde sancties zijn niet alleen van toepassing op e-commerce, maar ook op elke materiële schending van het consumentenrecht. In de praktijk versterken ze het arsenaal aan administratieve sancties en administratieve maatregelen van Wet 2251/1994, die, zoals hierboven vermeld, niet zulke ruime bevoegdheden op buitengerechtelijke niveau voorzag. En natuurlijk dekken ze lacunes die zijn ontstaan ​​door de digitale eengemaakte markt: voornamelijk de kwestie van grensoverschrijdende inbreuken, waar Verordening 2017/2394 onder meer voorziet in de uitwisseling van informatie door middel van waarschuwingen, scans en gecoördineerde acties tussen lidstaten.

Om de doeltreffendheid van de interventie te vergroten, wordt de naleving waartoe zij door de EU zijn opgeroepen bijzonder belangrijk geacht. de sociale netwerkplatforms Facebook, Twitter en Google+ om consumenten te beschermen tegen online oplichting en oneerlijk online winkelgedrag. De Commissie heeft opgeroepen tot activering van het "rapportage- en actiemechanisme" dat door de nationale autoriteiten voor consumentenbescherming wordt gebruikt om illegale inhoud op te sporen, en om de socialemediaplatforms te verwijderen en onmiddellijk te reageren.

Hoewel Google+ een protocol implementeert met deadlines voor het verwerken van verzoeken, verstrekken Facebook en Twitter de nationale autoriteiten eenvoudigweg een e-mailadres zodat ze op de hoogte kunnen worden gesteld van eventuele inbreuken zonder dat ze zich aan een specifiek tijdsbestek hoeven te binden om de relevante verzoeken te verwerken. Op grond van de nieuwe Verordening 2017/2394 kunnen organen die door de bevoegde toezichthoudende autoriteiten kunnen worden gelast om inhoud te verwijderen of te verwijderen als er geen andere effectieve maatregel is, echter ook worden beschouwd als sociale netwerkplatforms.

Daarom kan, wanneer de verordening van kracht wordt, de onmiddellijke verwijdering van de specifieke profielen van Facebook worden gevraagd, evenals van e-shops die misleidende praktijken toepassen met betrekking tot betalingen van consumenten, verkoop van namaakproducten en frauduleuze aanbiedingen en abonnementsvallen zonder abonnement. consumentenvoorlichting en toestemming (die al meerdere reacties heeft uitgelokt).

Bron